Νομίζω είναι περιττό πλέον να συλλογιζόμαστε και να αναφέρουμε διαρκώς πως η φετινή χρονιά είναι… ξεχωριστή. Ήταν μια χρονιά εκπλήξεων, ανοχής και προσαρμογών. Όμως μέχρι ποιο βαθμό είναι επιθυμητές η ανοχή και η προσαρμογή; Ποιο είναι αυτό το σημείο που πρέπει να λειτουργεί ως “σύνορο” μεταξύ του αποδεκτού και του αντιθέτου του;

Κατ’ εμέ το όριο αυτό πρέπει να είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα και η προστασία τους. Δυστυχώς, βλέπετε, ο κορονοϊός δεν είναι η μόνη μελανή σελίδα της ιστορίας μας.

Παράλληλα, η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα καταπάτησης δικαιωμάτων, όπως η ανισότητα στο χώρο εργασίας. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το 61% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού ρισκάρουν τα προς το ζην, καθώς βρίσκονται σε άτυπη εργασία. Ένα τόσο μεγάλο μέρος των συνανθρώπων μας εργάζεται υπό τέτοιες συνθήκες, χωρίς σταθερά ωράρια ή ασφάλιση. Εργάζονται χωρίς τη βεβαιότητα πως θα είναι σε θέση να στηρίξουν και να φροντίσουν τους εαυτούς και την οικογένεια τους, μια συνθήκη που επιδεινώθηκε με την εμφάνιση της πανδημίας.

Ωστόσο, αξίζει να αναφέρουμε ότι και η τυπική εργασία αντιμετωπίζει με τη σειρά της τα δικά της προβλήματα. Ακόμη και στην κοινωνία του σήμερα, πολλοί άνθρωποι αποκλείονται από σημαντικές θέσεις λόγω χαρακτηριστικών όπως το φύλο, το χρώμα και η εθνικότητα τους. Δε μπορούμε πλέον να αγνοούμε τα ευρέως γνωστά δεδομένα σχετικά με το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων (23%), το οποίο αποδεικνύει περίτρανα την ανισότητα αυτή σε χώρους εργασίας πάσης φύσεως. Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται, έτσι, να προαχθούν σε σημαντικότερες και πιο απαιτητικές θέσεις, όπου θα μπορούσαν να αποδείξουν τις ικανότητες τους.

Ιδιαίτερα σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που βίωσε τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, οι νέοι οφείλουμε να σκεφτόμαστε σφαιρικά. Πρέπει να αντιλαμβανόμαστε πως τέτοιες πολιτικές έχουν μακροχρόνιες συνέπειες που μας σε πολλαπλά επίπεδα. Οφείλουμε να συνειδητοποιούμε ότι οι αδικίες αυτές, πληγώνουν τους συνανθρώπους μας,τους εαυτούς μας αλλά και την οικονομία μας.Είναι χρέος μας, λοιπόν,  να εντοπίζουμε προβληματικά μοτίβα και να υπερασπιζόμαστε τους συνανθρώπους μας που αδικούνται. Εξάλλου, αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος προς την ισότητα, την προσωπική εξέλιξη αλλά και τη δημιουργία μιας κοινωνίας που να αντικατοπτρίζει τις αξίες μας αυτές.

Φυσικά, η αλλαγή αυτή δεν μπορεί να είναι ραγδαία και σίγουρα δε θα επιτευχθεί με μια μόνο πρόθεση. Γι’ αυτό, είναι ο ρόλος των νέων να ενημερωθούν, να αποκτήσουν εμπειρίες και βιώματα από κοινωνίες της χώρας  τους αλλά και του εξωτερικού και να γίνουν οι ίδιοι το παράδειγμα για την αλλαγή αυτή.

Οπότε, επιτρέψτε μου να κάνω μια μικρή αρχή ενθαρρύνοντας σας να κυνηγήσετε την εκπαίδευση αυτή.  Η μάθηση αυτή μπορεί να προέρχεται από ένα βιβλίο που θα διαβάσετε, ένα σεμινάριο που θα παρακολουθήσετε, με τα ταξίδια που θα κάνετε ή την εργασία που θα προσφέρετε. Οι επιλογές είναι αμέτρητες. Εγώ αυτό που μπορώ να κάνω είναι να σας δώσω λίγη έμπνευση και συμβουλές. Και η πρώτη μου συμβουλή είναι να ανακαλύψετε τις προτιμήσεις σας στο : AIESEC