Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος για την εμπειρία του,
Με ρώτησαν πώς είναι μια εμπειρία ανταλλαγής και συγκεκριμένα η δική μου… Σας έχει τύχει, λοιπόν, να προσπαθείτε να περιγράψετε κάτι το οποίο το έχετε νιώσει τόσο έντονα, αλλά και πάλι είναι τόσο δύσκολο να ειπωθεί;
Είμαι ο Γιώργος, είμαι δευτεροετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και φέτος αποφάσισα να γίνω Global Volunteer στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας. Μέσα από το project μου, θα ήμουν υπεύθυνος για να κάνω workshops και μαθήματα αγγλικών σε παιδιά δημοτικού.
Κάπως έτσι ξεκινάει λοιπόν και η δική μου εμπειρία. Αλλά πώς ήταν η διαδικασία, για να πάρω αυτή την απόφαση; Είναι μία απόφαση που ξεκινάει με ένα μικρό βήμα, ένα κλικ στην ιστοσελίδα της AIESEC και τότε είναι που το ταξίδι ξεκινάει. Μα πότε ξεκινάει ουσιαστικά η εμπειρία;
Για εμένα, όταν μπήκα στο αεροπλάνο και εκεί πετώντας συνειδητοποίησα τι έχω αποφασίσει να κάνω και ένιωσα το αίσθημα της εξερεύνησης να γεννιέται… Φτάνοντας, άρχισα να παρατηρώ γύρω μου τους ανθρώπους και αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν διαφέρουμε όσο πιστεύουμε τελικά, αλλά σίγουρα η καθημερινότητά μας και η ιδιοσυγκρασία μας δεν είναι η ίδια. Η καθημερινή τριβή μαζί με αυτούς τους ανθρώπους μου έδωσε να αντιληφθώ ότι όλοι μας είμαστε άνθρωποι με διαφορετικές ιστορίες και έτοιμοι να τις μοιραστούμε χωρίς να μας εμποδίζει η προέλευσή μας και αυτό είναι το μαγικό μιας τέτοιας ανταλλαγής, ότι σου παρουσιάζει μια διαφορετική αντίληψη για την ζωή και πως εσύ μπορείς να υπάρχεις μέσα σε αυτήν.
Και αυτό ήταν μόνο η αρχή! Μέσα από το εθελοντικό μου πρόγραμμα και με την συναναστροφή μου με τα παιδιά κατάλαβα ένα και μόνο πράγμα: ότι η πραγματική αλήθεια βρίσκεται μέσα σε αυτές τις αθώες και τρυφερές ψυχές, που αν ο άνθρωπος δει πιο καθαρά, θα καταλάβει ότι μπορεί να μάθει πολλά πράγματα από αυτά, που εμείς οι “μεγάλοι” πιστεύουμε ότι τα ενστερνιζόμαστε και τα θεωρούμε αυτονόητα. Λένε ότι τα παιδιά είναι οι πιο αυστηροί κριτές και είναι αλήθεια, γιατί ξέρουν να έχουν πίστη και αγάπη στους ανθρώπους και αν τους απογοητεύσεις τα έχεις χάσει. Αυτό λοιπόν που εγώ αισθάνθηκα είναι ότι αυτά τα παιδιά χρειάζονταν έναν άνθρωπο να τους ακούσει και ένα χέρι για να τους κρατήσει και αυτός επέλεξα να είναι ο ρόλος μου για αυτά.
Σίγουρα, κατά τη διάρκεια της εμπειρίας μου αντιμετώπισα κάποιες προκλήσεις – ή μάλλον αστεία γεγονότα, που όμως στην τελική αυτές είναι οι στιγμές που σου μένουν και ξεχωρίζουν αυτό που ζεις με ό,τι άλλο έχεις ζήσει ως τώρα. Και αυτές είναι οι στιγμές που σε βελτιώνουν και σε εξελίσσουν ως άτομο και γίνεσαι καλύτερος για εσένα, αλλά και για τους γύρω σου. Το πιο βασικό, όμως απ’ όλα είναι το πώς εσύ επιλέγεις να βλέπεις μια κατάσταση και πώς αυτή σε επηρεάζει, γιατί κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχουν καλές και κακές εμπειρίες, παρά μόνο εμπειρίες και στιγμές που με έχουν οδηγήσει να είμαι αυτό που είμαι σήμερα.
Τέλος, αυτό που θέλω να μείνει στον καθένα από εσάς που – ενδεχομένως – είστε εκεί έξω έτοιμοι να το ζήσετε, είναι ότι μια τέτοια εμπειρία είναι ξεχωριστή για το καθένα και δίνει στον καθένα από εμάς αυτό που μας λείπει περισσότερο. Και αυτό διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Και αυτό είναι που το κάνει τόσο προκλητικό, αλλά και τόσο μαγευτικό: πρέπει να το ανακαλύψεις μόνος σου!
Αν θες και εσύ να ζήσεις μια παρόμοια εμπειρία, μπες τώρα στη σελίδα www.aiesec.gr/global-volunteer/ και ΚΑΝ’ΤΟ!
